دا ستا د لاسه به زه خود صنمه مرمه

دلداره ياره مرمه بې نيازه ياره

وطن د يار په سترګو خوند کړي

چې يار يې نه يی څه يې وطن څه بې وطنه

وطن مې ستا د لاسه پرېښود

په ناکامئ لکه مارغه ترې والوتمه

وطن به ټول په وينو سور کړم

که د زخمي زړګي نه پورته کړم لاسونه